En català
Vaig llegir “Victus” de l’Albert Sánchez Piñol fa poc més d’un any. El llibre em va entretenir, em va captivar des de les primeres pàgines i també em va emocionar. Em va emocionar pel fet que un barceloní com jo s’ha d’emocionar sí o sí quan repassa encara que sigui 300 anys després com la seva ciutat va viure aquella dura experiència: bombardejos, setge, fam, horror, mort, aniquilament. L’obra va ser redactada d’entrada en castellà, després es van fer edicions en català i una trentena de llengües. L’autor és un català de cognom espanyol, (com tants i tants altres) que amb aquesta i altres publicacions ha aconseguit vendre molt i molt. Només per això les autoritats culturals espanyoles i catalanes han de fer costat i promocionar una obra com aquesta. I així ha estat fins ara. De fet, aquesta mateixa setmana l’Institut Cervantes feia una nova presentació de “Victus” a Utrecht, Holanda. Però a última hora, una trucada feta des d’algun despatx trist i fosc ha frenat aquest acte. La raó oficial esgrimida pel “Cervantes” és que la presentació es podria haver polititzat i sobretot en vigílies de l’11 de setembre, Diada de Catalunya i el 9 de novembre, data del referèndum pel dret a decidir.
Dit això voldria fer unes quantes consideracions al respecte:
-“Victus” és un llibre històric. Fet per un català. Cert. Però l’obra no és una recreació d’una batalla entre catalans i castellans, i sí una de les moltes batalles que es van viure en aquells temps convulsos i en aquests territoris inestables per una pugna dinàstica per regnar. Era una guerra entre borbònics i carlistes i on cada bàndol comptava amb castellans, catalans, francesos, anglesos, holandesos, suïssos. Això em fa pensar que el censor que ha prohibit l’acte d’aquesta setmana a Utrecht és un pobre ignorant que no s’ha llegit el llibre, perquè tampoc llegeix massa més que els prospectes del Viagra.
-“Victus” reviu la caiguda de Barcelona el setembre de 1714 després d’un llarg setge. La seva població abandonada pels seus al·liats, poc armada, amb molta gana i molta més por va ser massacrada per un exèrcit perfectament entrenat, preparat i dotat que durant setmanes va sotmetre la ciutat. I això incomodi més o menys, és un fet històric. Punt. Una part de la Història que ha tingut gran acollida a Catalunya, però també a la resta d’Espanya i a molts altres llocs del món (recordo que ha estat traduïda a una trentena d’idiomes). Això em fa pensar que el censor que ha prohibit l’acte d’aquesta setmana a Utrecht és un pobre ignorant que no ha tingut ni tan sols una visió mercantilista dels fets i ha vetat la possibilitat d’obtenir ingressos addicionals per aquesta obra.
-“Victus” és només un llibre. És ni més ni menys un llibre. Un lligall de pàgines de paper cosit al llom d’unes tapes més o menys dures, però que mai no fa mal. I això no pot fer por a ningú amb dos dits de front, no pot fer por a algú intel·ligent, llest o com a mínim curiós. Només pot fer por a polítics censors. Li feia por a Hitler, a règims autoritaris que no volien que els seus súbdits es preguntessin coses i dubtessin dels seus dictadors.
-Tot això em fa pensar que si revisqués….Cervantes, el manc de Lepant, agafaria la mateixa espasa que li va separar el seu braç de la resta del cos i li tallaria les pilotes petites i llefiscoses a aquest censor. I tot seguit Don Miguel demanaria que el seu nom fos esborrat de totes les façanes del món on hi figura, esborrat de l’Institut que té com a única raó de ser la promoció de la cultura i llengua espanyola i de totes les altres cooficials de l’Estat.
Dit això, dues últimes coses:
1-entenc cada cop més a aquells paisans meus que diuen que no volen estar en un país on existeixen despatxos tristos i foscos, on de nit un censor amb pilotes petites i llefiscoses deixa de llegir les contraindicacions del Viagra i despenja el telèfon per trucar a Utrecht i prohibir la presentació d’un llibre perquè es pot polititzar l’acte.
2-vull felicitar la diplomàcia espanyola. Fent nyaps com aquests que es veuen a tot Europa i a tot el món, Catalunya té cada cop més aprop marxar d’Espanya. I en cas de setge com el del 1714, aquesta vegada potser sí els catalans reben ajut exterior, encara que només sigui perquè l’exterior no vol saber res de segons quins censors que prefereixen vetar llibres que fundacions franquistes i feixistes.
En castellà
Leí “Victus” de Albert Sánchez Piñol hace poco más de un año. El libro me entretuvo, me cautivó desde las primeras páginas y también me emocionó. Me emocionó por el hecho de que un barcelonés como yo ha de emocionarse sí o sí cuando repasa aunque sea 300 años después como su ciudad vivió aquella dura experiencia: bombardeos, asedio, hambre, horror, muerte, aniquilamiento. La obra fue redactada de entrada en castellano, después se hicieron ediciones en catalán y una treintena de lenguas. El autor es un catalán de apellido español, (como tantos y tantos otros) que con esta y otras publicaciones ha logrado vender mucho y mucho. Sólo por eso las autoridades españolas y catalanas deben apoyar y promocionar una obra como ésta. Y así ha sido hasta ahora. De hecho, esta misma semana el Instituto Cervantes hacía una nueva presentación de “Victus” en Utrecht, Holanda. Pero a última hora, una llamada hecha desde algún despacho triste y oscuro ha frenado este acto. La razón oficial esgrimida por el “Cervantes” es que la presentación se podría haber politizado y sobre todo en vísperas del 11 de septiembre, Diada de Cataluña y el 9 de noviembre, fecha del referéndum por el derecho a decidir.
Dicho esto quisiera hacer algunas consideraciones al respecto:
– “Victus” es un libro histórico. Hecho por un catalán. Cierto. Pero la obra no es una recreación de una batalla entre catalanes y castellanos, y sí una de las muchas batallas que se vivieron en aquellos tiempos convulsos y en estos territorios inestables por una pugna dinástica para reinar. Era una guerra entre borbónicos y carlistas y donde cada bando contaba con castellanos, catalanes, franceses, ingleses, holandeses, suizos. Esto me hace pensar que el censor que ha prohibido el acto de esta semana en Utrecht es un pobre ignorante que no se ha leído el libro, porque tampoco lee mucho más que los prospectos del Viagra.
– “Victus” revive la caída de Barcelona en septiembre de 1714 después de un asedio. Su población abandonada por sus aliados, poco armada, con mucha hambre y mucho más miedo fue masacrada por un ejército perfectamente entrenado, preparado y dotado que durante semanas sometió a la ciudad. Y esto incomode más o menos, es un hecho histórico. Punto. Una parte de la Historia que ha tenido gran acogida en Cataluña, pero también en el resto de España y en muchos otros lugares del mundo (recuerdo que ha sido traducida a una treintena de idiomas). Esto me hace pensar que el censor que ha prohibido el acto de esta semana en Utrecht es un pobre ignorante que no ha tenido ni siquiera una visión mercantilista de los hechos y ha vetado la posibilidad de obtener ingresos adicionales para esta obra.
– “Victus” es sólo un libro. Es nada menos que un libro. Un legajo de páginas de papel cosido en el lomo de unas tapas más o menos duras, pero que nunca hacen daño. Y eso no puede dar miedo a nadie con dos dedos de frente, no puede dar miedo a alguien inteligente, listo o al menos curioso. Sólo puede dar miedo a políticos censores. Le daba miedo a Hitler, a regímenes autoritarios que no querían que sus súbditos se preguntaran cosas y dudaran de sus dictadores.
Todo eso me hace pensar que si reviviera …. Cervantes, el manco de Lepanto, cogería la misma espada que le separó su brazo del resto del cuerpo y le cortaría las pelotas pequeñas y viscosas a este censor. Y a continuación Don Miguel pediría que su nombre fuera borrado de todas las fachadas del mundo donde figura, borrado del Instituto que tiene como única razón de ser la promoción de la cultura y lengua española y de todas las demás cooficiales el Estado.
Dicho esto, dos últimas cosas:
1-entiendo cada vez más a aquellos paisanos míos que dicen que no quieren estar en un país donde existen despachos tristes y oscuros, donde de noche un censor con pelotas pequeñas y viscosas deja de leer las contraindicaciones del Viagra y descuelga el teléfono para llamar a Utrecht y prohibir la presentación de un libro que se puede politizar el acto.
2-quiero felicitar a la diplomacia española. Haciendo chapuzas como estos que se ven en toda Europa y en todo el mundo, Cataluña tiene cada vez más cerca marchar de España. Y en caso de asedio como el de 1714, esta vez quizá sí los catalanes reciben ayuda exterior, aunque sólo sea porque en el exterior no quieren saber nada de según qué censores que prefieren vetar libros que fundaciones franquistas y fascistas.